نیاز به استفاده از هوای تازه بیرون، بنا بر استاندارد ASHRAE 62 -1989 (1999) تهویه برای کیفیت قابل قبول هوای داخل، زیاد شدن بار حرارتی را بهدنبال دارد که باعث افزایش هزینه عملکرد سامانه و هزینه تجهیزات میشود. بررسی روشهای بازیافت انرژی حرارتی از جمله سامانه جریان- گردشی میتواند در بهینهسازی مصرف انرژی در سامانههای گرمایش، سرمایش و تهویه مطبوع مؤثر واقع گردد. تحلیلهای تئوریک متعددی بر روی سامانه بازیافت انرژی جریان- گردشی توسط محققین در سطح بینالمللی انجام شده است ولی اثر افت حرارت در لولههای انتقالی نادیده انگاشته شده است. هدف اصلی مقاله حاضر، بررسی اثر طول لولههای انتقالی بر کارایی و عملکرد سامانه با استفاده از یک مدل دقیق از سامانه مبتنی بر روابط ترمودینامیکی و هیدرولیکی میباشد. بر اساس نتایج شبیهسازی ضریب انتقال حرارت کلی بهصورت تقریباً خطی با افزایش فاصله جریانهای سرد و گرم، کاهش یافته و توان پمپ کردن افزایش مییابد. در صورت عایقکاری مناسب لولههای سیال واسطه، اثر طول آنها بر کارایی سامانه بازیافت انرژی جریان-گردشی اندک میباشد.
)
